بیماری اختلال دو قطبی ، علت و تشخیص آن

اختلال دو قطبی چیست؟

یک بیماری روحی است که با تغییرات شدید در حالات روحی مشخص شده است. علائم میتواند شامل خلق و خوی بسیار بالا به نام “مانیا” باشد. اختلال دو قطبی نیز به عنوان بیماری دو قطبی یا “افسردگی مانی” شناخته شده است.

علائم و نشانه های بیماری “افسردگی مانی” عبارتند از:

1. احساس اوج خوشحالی یا ناراحتی در مدت زمان کوتاه یا بلند (خلق و خوی متضاد دوگانه)
2. کم خوابی
3. صحبت کردن بطور سریع
4. احساس بی قراری یا “موقعیت واکنش شدید عصبی به هر چیزی”
5. آرام شدن سریع پس از اوج عصبانیت
6. داشتن اعتماد به نفس در انجام کارهایی که بلد نیست

7. مشارکت در رفتارهای پرخطر، مانند قمار، رابطه جنسی نامتعارف، صرفه جویی زیاد در زندگی یا ولخرجی کردن

نشانه های افسردگی

1. احساس غم و اندوه یا ناامیدی برای مدتی طولانی
2. خارج شدن از محیط خانواده و دوستان
3. از دست دادن علاقه به کارهایی که در گذشته از آنها لذت میبرده
4. تغییر در اشتها (کم خوردن یا پرخوری)
5. احساس خستگی شدید یا کمبود انرژی
6. مشکل حافظه در یادگیری، تمرکز و یادآوری
7. فکر کردن به تلاش برای خودکشی یا علاقه داشتن به مرگ

افراد مبتلا به بیماری ممکن است دچار مشکلات مدیریت وظایف زندگی روزمره در مدرسه یا کار یا حفظ روابط باشند. هیچ درمانی وجود ندارد، اما گزینه های درمان بسیاری وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم کمک کند. علائم اختلال را برای یادگیری مطالعه نمایید.

حقایق :

اختلال دو قطبی، اختلال مغزی نادری نیست. در واقع، 2.8 درصد از بزرگسالان ایالات متحده – یا حدود 5 میلیون نفر – با آن تشخیص داده شده اند. متوسط ​​سن افراد مبتلا و یا نشان دادن علائم آن در سنین 25 سالگی رخ می دهد. افسردگی ناشی از این بیماری حداقل دو هفته طول می کشد. این بیماری می تواند چندین روز یا چند هفته ادامه یابد. بعضی از مردم تعدادی تغییرات خلقی را چندین بار در سال تجربه می کنند، در حالی که بعضی دیگر ممکن است آنها را به ندرت تجربه کنند.

علائم :

سه علت اصلی وجود دارد که می توانند با اختلال همراه باشند: مانیا، هیپومیا و افسردگی.

در حالی که تجربه شیدایی (یک نوع دیگر از بیماری روانی است که فرد در هر لحظه حال و هوای خاصی دارد)، فرد مبتلا ممکن است احساس عاطفی بالایی را تجربه کند. آنها می‌توانند هیجان زده، تحریک آمیز، بی نظیر و پر انرژی داشته باشند. در طول حوادث مانیک، آنها همچنین ممکن است در رفتار روزانه خودشان دچار رفتارهای زیر شوند:

• هدر دادن هزینه ها و ولخرج بودن
• رفتارهای جنسی محافظت نشده و هیجانی
• استفاده از مواد مخدر

هیپومیا معمولا با اختلال دو قطبی همراه است. این شبیه به شیدایی است، اما آنقدر سخت نیست. بر خلاف مانیا، هیپومیا ممکن است در کار، مدرسه یا در روابط اجتماعی دچار مشکل نشود. با این حال، افرادی که مبتلا به هیپومیا هستند، تغییرات در حالت روحی خود را متوجه می‌شوند.

افراد در طی یک دوره افسردگی ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

• ناراحتی زیاد
• ناامیدی
• از دست دادن انرژی
• کم توجهی به فعالیت هایی که از آنها لذت برده اند
• دوره خواب زیادازحد یا کم خوابی بیش از حد
• افکار خودکشی

اگر چه این یک بیماری نادر نیست، اما به دلیل علائم مختلف تشخیص آن بسیار سخت است.

علائم در زنان :

مردان و زنان در تعداد مساوی تشخیص داده می شوند. با این حال، علائم اصلی ممکن است بین دو جنس، متفاوت باشد. در بسیاری از موارد، یک زن مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است:

• در 20 یا 30 سالگی او تشخیص داده شود
• قسمت های خفیف مانیا را داشته باشد
• تجربه قسمت های افسردگی بیشتر از قسمت های مانیک را تجربه کند
• شرایط دیگر بیماری را در همان زمان تجربه کند، از جمله بیماری تیروئید، چاقی ، اختلالات اضطرابی و میگرن
• خطر ابتلا به اختلال مصرف الکل درطول عمر خویش، بیشتر داشته باشد

در زنان مبتلا، ممکن است بیشتر عود کند.

اعتقاد بر این است که تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی، بارداری یا یائسگی باعث ایجاد آن می‌شود. اگر شما یک زن هستید و فکر می کنید ممکن است اختلال دو قطبی داشته باشید، دانستن بیشتر در مورد این بیماری برای شما بسیار مهم است.

علائم اختلال در مردان :

مردان و زنان هر دو علائم مشترک را تجربه می کنند. با این حال، مردان ممکن است علائم متفاوت تری از زنان داشته باشند. مردان مبتلا کمتر از زنان به دنبال مراقبت های پزشکی خود هستند. آنها نیز بیشتر به خودکشی فکر می‌کنند.

انواع اختلالات :

سه نوع اصلی اختلال دو قطبی وجود دارد: دو طرفه I، دو قطبی II و سیکلوتیوم.

دو قطبی I :

• Bipolar I ،ممکن است قبل و بعد از حادثه مانیک حادثه افسردگی یا هیپنوتیزم را تجربه کنید. این نوع اختلال به طور مساوی بر مردان و زنان تاثیر می‌گذارد.

دو قطبی دوم :

• افراد مبتلا به این نوع بماری تجربه یک قسمت افسردگی عمده که حداقل دو هفته طول می کشد را دارند.  آنها همچنین دارای حداقل یک قسمت “هیپومانیا” هستند که حدود چهار روز طول می‌کشد. این نوع اختلال دو قطبی در زنان شایع تر است.

Cyclothymia سیکلوتیوم :

• افراد مبتلا به ” سیکلوتیوم”  دارای قسمت های “هیپومیا” و افسردگی هستند. این علائم کوتاهتر و کمتر از مانیا و افسردگی ناشی از اختلال Bipolar I یا دو قطبی دو هستند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری فقط یک یا دو یا دو ماه یکبار تجربه می کنند که حالات آنها پایدار است.

هنگامی که در مورد رفتارهای خود با پزشک صحبت می کنید ، پزشک شما قادر خواهد بود به شما بگوید که بیماری شما چیست.

 در کودکان :

تشخیص بیماری در کودکان بحث برانگیز است. این امر عمدتا به این دلیل است که کودکان همیشه علائمی مثل بزرگسالان را نشان نمی‌دهند. خلق و خوی آنها نیز ممکن است از استانداردهای مورد استفاده پزشکان برای تشخیص اختلال در بزرگسالان پیروی نکنند. بسیاری از علائمی که در کودکان اتفاق می افتد نیز با علایمی از طیف وسیعی از اختلالات دیگر که ممکن است در کودکان رخ دهد، مانند اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) همپوشانی دارند .

با این حال، در چند دهه گذشته، پزشکان و متخصصان بهداشت روان، برای تشخیص بیماری در کودکان پیش قدم بوده اند. تشخیص می تواند به کودکان کمک کند تا درمان شوند، اما برای رسیدن به تشخیص ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد. کودک شما ممکن است نیاز به مراقبت ویژه ای از یک متخصص حرفه ای که برای کودکانی که دارای مسائل مربوط به سلامت روان هستند آموزش ببیند.

همانند بزرگسالان، کودکان مبتلا ، قسمت هایی از حالت خفیف را تجربه می کنند. آنها می توانند بسیار خوشحال شوند و نشانه هایی از رفتار هیجان انگیز نشان دهند. سپس این دوره ها به افسردگی ختم می شوند. در حالی که همه کودکان تغییرات خلقی را تجربه می کنند، تغییرات بسیار برجسته است. آنها نیز معمولا بیشتر از یک چرخش روحی معمولی، کودک هستند.

علائم مینیک در کودکان :

علائم ناشی از اختلال دو قطبی ناشی از یک ناحیه مینیک کودک می تواند شامل موارد زیر باشد:

• عمل بسیار احمقانه و احساس شاد بودن بیش از حد
• صحبت کردن سریع و به سرعت در حال تغییر موضوع
• داشتن تمرکز یا مشکل در تمرکز
• انجام کارهای خطرناک یا آزمایش رفتارهای خطرناک
• داشتن خلق و خوی بسیار کوتاه که به سرعت موجب خشم می شود
• مشکل خواب و احساس خستگی پس از از خوابیدن و بیدار شدن

علائم افسردگی در کودکان :

علائم افسردگی کودکان ناشی از اختلال دو قطبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• حرکت در اطراف یا عمل بسیار ناراحت کننده
• خواب بیش از حد یا خیلی کم
• داشتن انرژی کم برای فعالیت های عادی و یا نشان دادن هیچ نشانه ای از علاقه به هر چیزی
• احساس های بد داشتن، از جمله سردرد های مکرر و یا درد های معده
• تجربه احساسات بی ارزش یا گناه
• خوردن بیش از حد یا نخوردن بیش از حد غذا
• فکر کردن در مورد مرگ و احتمالا خودکشی

سایر تشخیص های احتمالی :

بعضی از مسائل رفتاری که ممکن است در فرزندتان شاهد آن باشید، ممکن است نتیجه دیگری باشد. سایر اختلالات رفتاری ممکن است در کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی رخ دهد. با دکتر فرزندتان مشورت کنید تا سابقه رفتارهای غیرمعمول فرزندتان را بررسی کرده و به تشخیص آن کمک کند.

اختلال دو قطبی در نوجوانان :

رفتارهای عجیب و غریب در نوجوانان چیز جدیدی برای والدین نیست، علت آن می تواند تغییر در هورمونها بعلاوه تغییرات زندگی که اکثرا در دوره بلوغ رخ می دهند باشد. حتی ممکن است نوجوان شما دارای احساسات بیش از حد عاطفی باشد. با این حال، برخی از نوسانات خلق و خوی نوجوانان ممکن است نتیجه یک وضعیت جدی تر مانند اختلال دو قطبی باشد.

تشخیص اختلال دو قطبی در اغلب موارد نوجوانان دیر و سالهای اولیه بزرگسالان شایع است. برای نوجوانان، نشانه های شایع در یک قسمت مانیک عبارتند از:

• بسیار خوشحال هستند
• “عمل کردن” به کاری با حس بدبختی
• شرکت در رفتارهای پرخطر
• سوء استفاده از مواد
• فکر کردن درباره رابطه جنسی بیشتر از حد معمول

• 

  خوابیدن آن با مشکل است و نشانه های خستگی را نشان نمی دهد

• داشتن خلق بسیار کوتاه
• داشتن حواس کاملا پرت

برای نوجوانان، نشانه های شایع در یک نوع افسردگی عبارتند از:

• خواب خیلی زیاد یا خیلی کم
• خوردن بیش از حد غذا یا خیلی کم
• احساس بسیار ناراحت کننده ای دارند اما تحریک پذیری کمی را نشان می دهد
• خروج از فعالیت ها و دوستان
• فکر کردن در مورد مرگ و خودکشی

تشخیص و درمان اختلال دو قطبی ممکن است به نوجوانان کمک کند که زندگی سالم داشته باشند.

دو قطبی و افسردگی :

بعضی افراد مبتلا به اختلال دو قطبی یک قسمت عمده افسردگی یا خستگی را تجربه می کنند. هنگامی که شما در معرض نوسانات خلقی هستید، ممکن است احساس آرامش، انگیزه و ناراحتی بی علت داشته باشی. با این حال، همه افراد مبتلا به اختلال دو قطبی که این علامت را دارند، به اندازه کافی “افسرده” به نظر می رسند. به عنوان مثال، برای بعضی از مردم، زمانی که شیدایی آنها درمان می شود، یک حالت طبیعی مانند افسردگی را احساس کند.

در حالی که اختلال دو قطبی می تواند موجب افسردگی شما شود، این همان چیزی نیست که افسردگی گفته می شود . اختلال دو قطبی می تواند باعث بالا رفتن و پایین آمدن احساسات شود، اما افسردگی باعث خلق و خوی و احساسات بد است.

علل اختلال :

یک اختلال روانشناختی رایج است، اما به نظر پزشکان و محققان کمی رازآلود به نظر می آید. هنوز معلوم نیست چه چیزی موجب می شود بعضی افراد شرایط اختلال دو قطبی را داشته باشند.

علل احتمالی اختلال دو قطبی عبارتند از:

ژنتیک

• اگر والدین یا خواهر و برادر شما اختلال دو قطبی داشته باشند، احتمال بیشتری دارد که شما نیز به اختلال دو قطبی مبتلا بشوید). با این حال، مهم است بدانید که بیشتر افراد مبتلا به اختلال دو قطبی در سابقه خانوادگی آن را پیدا نکرده اند).

مغز

• ساختار مغز شما ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. اختلالات در ساختار یا عملکرد مغز شما ممکن است خطر ابتلای شما به بیماری دو قطبی را افزایش دهد.

فاکتورهای محیطی

این فقط چیزی نیست که در بدن شماست که باعث افزایش احتمال بروز اختلال دو قطبی شما شود. عوامل بیرونی نیز ممکن است کمک کنند. این عوامل می تواند شامل موارد زیر باشد:

• استرس شدید
• تجربیات تهاجمی
• بیماری جسمی

هر کدام از این عوامل ممکن است تحت تاثیر اختلالات دو قطبی قرار بگیرند. با این حال، احتمال بیشتر این است که ترکیبی از عوامل باعث رشد بیماری می شود.

آیا اختلال دو قطبی ارثی است؟

می تواند از والدین به کودک منتقل شود. تحقیقات پزشکی در این مورد، توانسته یک پیوند ژنتیکی قوی در افراد مبتلا به اختلال را شناسایی نماید. اگر فردی دارای این اختلال باشید، احتمال انتقال آن بین 4 تا 6 برابر بیشتر از افراد بدون سابقه خانوادگی به کودکان است. با این حال، این بدان معنا نیست که هر کس دارای این بیماری است میتواند آنرا از طریق ژن به فرزندان خود منتقل نماید. علاوه بر این، همه افراد مبتلا به اختلال دو قطبی دارای سابقه خانوادگی این بیماری نیستند. از این روی، ژنتیک به نظر می رسد که نقش قابل توجهی در بروز آن دارد.

آزمون علائم :

با یک تست ساده نمی توان اختلال دو قطبی را تشخیص داد.  در عوض، دکتر شما از چند آزمون و امتحان استفاده خواهد کرد. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه بدنی. پزشک شما یک معاینه فیزیکی کامل انجام خواهد داد . آنها همچنین ممکن است آزمایشات خون یا ادرار را برای جلوگیری از علل احتمالی دیگر علائم انجام دهند.
• ارزیابی سلامت، روانپزشک ممکن است شما را به یک متخصص بهداشت روان مانند یک روانشناس یا روانپزشک هدایت کند. این پزشکان، تشخیص و درمان بیماریهای روانی مانند اختلال دو قطبی را تشخیص می دهند.
• در طی این بازدید، آنها سلامت روان را ارزیابی می کنند و علائم اختلال دو قطبی را بررسی می کنند.
• اگر پزشک، مظنون به تغییر رفتار شما در نتیجه اختلال خلقی مثل دو قطبی بشود، ممکن است از شما بخواهد چهره ی خود را ترسیم کنید.
• معیارهای تشخیصی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) یک طرح کلی از علائم برای اختلالات مختلف روانی است. پزشکان می توانند از این لیست برای تایید تشخیص دو قطبی استفاده کنند.

دکتر شما می تواند از ابزار و آزمایش های دیگر برای تشخیص اختلال دو قطبی علاوه بر موارد ذکر شده بالا استفاده کند.

درمان :

درمان های متعددی در دسترس هستند که می تواند به شما کمک کند اختلال دو قطبی خود را مدیریت کنید.

این شامل داروها، مشاوره و تغییرات شیوه زندگی است. برخی از داروهای طبیعی نیز ممکن است مفید باشند.

داروهای توصیه شده ممکن است عبارتند از:

• تثبیت کننده های خلق مانند لیتیوم(Lithobid)
• antipsychotics، مانند olanzapine (Zyprexa)
• anti-depressant antipsychotics، مانند fluoxetine-olanzapine (Symbyax)
• بنزودیازپین ها، نوعی از داروهای ضد اضطراب مانند آلپرازولام ( Xanax ) است که می تواند برای درمان کوتاه مدت استفاده شود.

روان درمانی

درمان های توصیه شده روان درمانی ممکن است عبارتند از:

درمان رفتاری شناختی

درمان شناختی رفتاری نوعی گفتگو است. شما و یک درمانگر در مورد راه های مدیریت اختلال دو قطبی خود صحبت می‌کنید. آنها به درک الگوهای تفکر شما کمک خواهند کرد. آنها همچنین می توانند به شما در ایجاد استراتژی های مقابله ای کمک مثبت کنند.

آموزش روانی :

آموزش روانشناسی نوعی مشاوره است که به شما و عزیزانتان کمک می کند اختلال را درک کنید. دانستن بیشتر در مورد اختلال دو قطبی به شما و دیگران در زندگی شما کمک خواهد کرد تا آن را مدیریت کنید.

درمان ریتم بین فردی و اجتماعی :

درمان های بین المللی و ریتم اجتماعی (IPSRT) بر تنظیم عادات روزمره، مانند خواب، خوردن و ورزش تمرکز می کند. تعادل این مبانی روزمره می تواند به شما در مدیریت اختلال کمک کند.

سایر گزینه های درمان

گزینه های دیگر درمان ممکن است عبارتند از:

• درمان الکتروشوک (ECT)

  

• داروهای خواب
• مکمل های غذایی یا دارویی
• طب سوزنی

تغییر سبک زندگی

گام های ساده ای هم می توانید برای کمک به مدیریت اختلال دو قطبی خود داشته باشید:

• داشتن یک روال منظم برای خوردن و خوابیدن
• یاد بگیرید که تغییرات خلق را تشخیص دهید
• از یک دوست بخواهید که از برنامه های درمان شما حمایت کند
• با پزشک یا ارائه دهنده خدمات بهداشتی مجاز صحبت کنید

تغییرات در شیوه زندگی می تواند به کاهش علائم افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی کمک کند. این هفت راه را برای کمک به مدیریت یک قسمت افسردگی بررسی کنید.

درمان های طبیعی برای اختلال دو قطبی

 برخی از درمان های طبیعی ممکن است مفید باشد. با این وجود، مهم است که برای استفاده از این داروهای طبیعی با پزشک خود مشورت کنید. این درمان ها می توانند باعث تداخل با داروهایی که مصرف می‌کنید شوند.

گیاهان و مکمل های زیر ممکن است به تثبیت خلق و خوی شما و کاهش نشانه های اختلال دو قطبی کمک کنند:

• روغن ماهی. تحقیقات سال 2013نشان می دهد که افرادی که زیاد از ماهی ها و روغن ماهی مصرف می کنند احتمال ابتلا به بیماری دو قطبی را کاهش داده اند. شما می توانید ماهی بیشتری بخورید تا روغن به طور طبیعی وارد بدن شما شود، یا می توانید یک مکمل بدون مکمل (OTC) مصرف کنید.
• گیاه رودیولا رزا، این تحقیق همچنین نشان می دهد که این گیاه ممکن است یک درمان مفید برای افسردگی متوسط ​​باشد. این ممکن است به درمان علائم افسردگی اختلال دو قطبی کمک کند.
• S-adenosylmethionine (SAMe). SAMe مکمل اسید آمینه است. تحقیقات نشان می دهد که می تواند علائم افسردگی و سایر اختلالات خلقی را کاهش دهد.

چندین ماده معدنی و ویتامین همچنین ممکن است علائم اختلال دو قطبی را کاهش دهد. در اینجا 10 درمان جایگزین برای اختلال دو قطبی وجود دارد.

نکاتی برای مقابله و حمایت :

اگر شما کسی را می‌شناسید که دارای اختلال دو قطبی است، پس شما تنها نیستید. اختلال دو قطبی حدود 60 میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.

یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که به خود و اطرافیانتان را آموزش دهید. منابع زیادی در این خصوص وجود دارد.

به عنوان مثال، سرویس دهنده خدمات بهداشتی رفتاری SAMHSA اطلاعات مربوط به درمان را با ارسال کد پستی برای شما ارسال می کند. شما همچنین می توانید منابع بیشتری در این سایت برای موسسه ملی بهداشت روان پیدا کنید .

اگر فکر می کنید علائم را تجربه می کنید، با پزشک خود ملاقات کنید. اگر فکر می کنید یک دوست، نسبی یا عزیز شما ممکن است اختلال دو قطبی داشته باشد، سعی کنید آن را حمایت و درک کنید.

آنها را تشویق کنید که در مورد علایمی که در اختیار دارند، به دکتر مراجعه کنید. افرادی که در معرض افسردگی هستند ممکن است افکار خودکشی داشته باشند. شما همیشه باید هر گونه صحبت در مورد خودکشی با این افراد را جدی بگیرید.

اگر فکر می کنید کسی خطر ابتلا به خودسوزی و یا آسیب زدن به شخص دیگری را دارد،

• با شماره 110 یا شماره اضطراری محلی تماس بگیرید.
• به کمک شخص رفته و او را نجات دهید.
• هرگونه اسلحه، چاقو، داروها یا سایر مواردی که ممکن است باعث آسیب فرد شود را ازبین ببرید.
• برای جلوگیری از آسیب شخص بیمار به خودش، ابتدا به حرفهای او گوش دهید، اما قضاوت نکنید، استدلال کنید، تهدید کنید یا فریاد بزنید.

اگر شما کسی قبلا تجربه خودکشی را داشته اید، برای پیشگیری از بروز این اتفاق تجربه خودتان را با بیماران دیگر به اشتراک بگذارید و سعی کنید آنها را به زندگی شخصی برگردانید.

دو قطبی و روابط اجتماعی :

 هنگامی که در رابطه با مدیریت ارتباط با شما در مورد بیماری صحبت می کنیم، صداقت بهترین سیاست است. می تواند بر روی هر رابطه ای در زندگی شما تأثیر بگذارد، شاید به خصوص در روابط عاشقانه. بنابراین، مهم است این مقوله برای شما کاملا باز شود. یکی از بهترین راه های حمایت و برقراری ارتباط موفق، این است که با درمان خود کنار بیایید. درمان به شما کمک می کند علائم را کاهش دهید و شدت نوسانات خلقی خود را کم کنید. با توجه به جنبه های اختلال تحت کنترل، می توانید بیشتر در رابطه خود تمرکز کنید.

همسر شما همچنین می تواند راه هایی برای ارتقاء یک رابطه سالم داشته باشد. این راهنمای را برای حفظ روابط سالم در هنگام مقابله با این بیماری که راهنمایی برای هر دو شما و شریک زندگی شماست، بررسی کنید.

زندگی با فرد بیمار :

اختلال دو قطبی بیماری مزمن روانی است. این بدان معنی است که شما برای زندگی، در ادامه با آن روبرو خواهید شد. با این حال، این بدان معنا نیست که شما نمی‌توانید زندگی شاد و سالم داشته باشید.

درمان میتواند به مدیریت تغییرات خلق و خوی شما کمک کند و با علائم شما مقابله کند. برای به حداکثر رساندن درمان، ممکن است بخواهید یک تیم مراقبت برای کمک به شما ایجاد کنید. در کنار دکتر اولیه، شما ممکن است بخواهید یک روانپزشک و روانشناس پیدا کنید.

از طریق گفتگو درمانی، این پزشکان می تواند به شما کمک کند که علائم را کنار بگذارید در صورتیکه داروها نمی توانند کمک زیادی به شما کنند.

شما همچنین می توانید به دنبال یک جامعه حمایتی باشید . پیدا کردن افراد دیگری که با این اختلال زندگی می کنند باعث می شود تا شما یک گروه دوستانه تشکیل دهید، به همدیگر اعتماد کنید، رازهای خود را درمیان بگذارید و با هم صمیمی شوید تا نشانه های بیماری شما کاهش پیدا کند.

پیدا کردن درمان هایی که برای شما مفید باشند نیاز به پشتکار دارد. به همین ترتیب، با توجه به اینکه اختلال دو قطبی را مدیریت می کنید و تغییرات خلقی خود را پیش بینی می کنید،

باید صبور باشید. همراه با تیم مراقبت از شما، راه هایی برای حفظ یک زندگی سالم و شاد پیدا خواهید کرد.