بخش هایی از جهان (منجمله آمریکا) با بحران آب آلوده به سرب در آب آشامیدنی اکثر محله‌های سیاهپوستان و فقیرنشین، دست و پنجه نرم می‌کنند. این بحران تاثیرات مخربی در ابعاد مختلف زندگی افرادی دارد که در مناطق آلوده به سرب زندگی می‌کنند. این مشکل، از طرفی کل جامعه را درگیر میکند و از سویی دیگر فشار مضاعفی بر قشر ضعیف جامعه وارد می‌آورد.
آب آلوده به سرب، توزیع آب:
زمانی که در شهر آب توزیع میشد، “دانت گودلاک” کل روز سعی کرد بطری آب رایگان بگیرد. مقامات سعی کردند بحران رو به رشد آب آلوده به سرب را با توزیع آب حل کنند. وقتی او سه شنبه گذشته، ساعت ده و نیم به مرکز تفریحی خیابان بویلان رسید، صفی طولانی تشکیل شده بود. به خانم گودلاک و بقیه گفتند که ساعت یک بعدازظهر برگردند. ساعت یک بعدازظهر به او گفتند دو ساعت دیگر بیاید.
معلوم نبود او بتواند از همسایه ای بخواهد تا شش بچه ای که از آنها مراقبت میکند را به او بسپارد. بنابراین او از گرفتن آب منصرف شد. خانم گودلاک میگوید :«برای تمام کارهای خانه مثل آب آشامیدنی و پخت و پز، فقط دو باکس آب رایگان می‌دهند. خیلی برایم وقت گیر نیست اما اگر همیشه خودم آب بخرم برایم ارزان در نمی‌آید.»
در امتداد خیابان “نوروود Norwood” در بخش جنوبی شهر، ساکنان میگویند که “بحران آب آلوده” که تازه مورد توجه قرار گرفته است، خیلی وقت پیش، قبل از هفته گذشته که مقامات تصمیم گرفتند بطری آب توزیع کنند وجود داشته است.
روش موقتی که در دست کار قرار گرفت در پاسخ یک نامه پرسوز و گداز بود که از سوی آژانس محافظت از محیط زیست در نهم اوت ارسال شده بود. این آژانس میزان بالایی سرب را در منابع تامین آب شهر پیدا کرده بود.
توزیع آب، اصلی ترین اقدام از سوی اورژانس بهداشت عمومی در “نوارک Newark “بود که عمدتا بر ساکنان فقیر و سیاهپوست شهر، مثلا مردم جنوب شهر تأثیر می‌گذارد.
عصر گذشته، این قسمت از محله سرشار از زندگی بود: کودکان با دوچرخه هایی رنگی، در پیاده‌روهای خیابان نوروود به سرعت بالا و پایین می‌کردند. پدر و مادرها، فامیل ها و همسایگان بر روی پله‌های چوبی خانه‌های خود نشسته بودند و در مورد حوادث و اتفاقات صحبت می‌کردند. اما در میان جنب و جوش های معمول زندگی، نشانه های مبهمی از یک مشکل اساسی وجود داشت: ساکنان محله، بطری های نیمه پر آب را از جیب های پشتی خود آویزان کرده بودند و کودکان، بطری ها را در میان پره‌های دوچرخه خود فرو برده بودند. بسته بندی پلاستیکی جعبه های آب، تقریباً بصورت هفتگی از دور ریزهای سطل زباله خانه ها خریداری میشد.
آلودگی سرب، زندگی فلاکت بار:
“توماسین اسمیت” ۷۳ ساله میگوید: «فقط آب بطری می‌نوشم» او هر دو هفته یکبار از خواهرزاده‌اش می‌خواهد او را با ماشین به فروشگاه ببرد و آب بخرد، او گفت: «سالها ست که آب شیر مزه عجیبی دارد.»
مقابل درب جلویی خانه توماسین، علامت ثابتی از معضلات سرب قرار دارد که سالهاست شهر “نوارک Newark” را به ستوه آورده است. در آنجا، یک خانه دو خانواری تازه ساخت وجود دارد که از دیوار آجری قرمز رنگ آن یک پلاکارد فلزی آویزان است، روی پلاکارد نوشته شده: «خانه بدون سرب شهر نوارک»
یک هفته قبل از انتشار نامه آژانس حفاظت از محیط زیست، آلیکا اسپایت ۳۸ ساله، به همراه سه فرزند خود به طبقه دوم این خانه نقل مکان کردند. این خانه یکی از معدود مکان هایی است که یک دهه پیش در شهر افتتاح شد تا به طور موقت خانواده هایی را اسکان دهد که میزان سرب در آزمایش خون فرزندانشان بالا بوده است.
تقریباً یک سال پیش، معاینه سالانه “کیون Kion” پسر ۳ ساله خانم اسپایت، سطح سرب بالای خون را نشان می‌داد. مقامات این شهر موافقت کردند که خانه او را بازسازی کنند. به گفته خانم اسپایت، میزان سرب اضافی در خون “کیون” بسیار تکان دهنده بود. از آن موقع، او سعی کرده است عادتهای جدیدی را به فرزندان خود بیاموزد. آنها حمام نمی‌کنند، فقط سریع دوش می‌گیرند. هیچ غذایی را با آب شیر تهیه نمی‌کنند. هیچگونه آب آشامیدنی به جز آب بطری استفاده نمی‌کنند.
اما خانم اسپایت تخمین میزند که تعداد بطری های مورد نیاز برای آشپزی و آشامیدن خیلی بیشتر از دو باکس رایگان است؛ که هم اکنون مقامات شهری هر دو هفته یکبار به ساکنان شهر می‌دهند. خانم اسپایت که کارمند دفتری اداره پست در “ترنتون” است گفت: «من هر دو هفته ۱۰ تا ۱۵ باکس آب برای خانه می‌خرم. به علاوه من باید یک یا دو باکس را برای پرستار آنها کنار بگذارم»
سنایی Sanai، دختر نه ساله‌اش حرف او را قطع کرد و گفت: «پرستار، ما را مجبور میکند از آب شیر بنوشیم، آب بطری ها را به ما نمی‌دهد!» خانم اسپایت دستش را روی پیشانی‌اش گذاشت و گفت: «چرا به من نگفتی؟ من به آنها میگویم که آب شیر را ننوشید، اما آنها بچه هستند.»
وخامت بحران سرب:
سالها پیش، قبل از اینکه شهردار، آقای “راس جی باراکا” در مورد سطح نگران کننده سرب اظهار اطلاع کند، مقامات شهر می‌دانستند که “نوارک” در معرض خطر بیشتری از آلودگی سرب قرار دارد. در سال ۲۰۰۹، مقامات شهر تخمین زده‌اند که میزان کودکانی که در نوارک با سرب مسموم شده‌اند، سه برابر بیشتر از این میزان در نیوجرسی و سایر نقاط ایالات متحده است؛ مقامات، این مسئله را به سابقه صنعتی این شهر و تعداد خانه های قدیمی نسبت می‌دهند.
پس از آن در سال ۲۰۱۶ ، مقامات این شهر منابع آب شرب ۳۰ مدرسه را قطع کردند، زیرا سطح سرب در آب افزایش یافته بود. در پاییز گذشته، زمانی که نگرانیها در مورد آلودگی آب منازل به سرب افزایش یافت، مقامات شهری گفتند که ۴۰,۰۰۰ فیلتر آب را توزیع خواهند کرد.
با اینکه مقامات شهری دایما اطمینان خاطر می‌دادند، اما آژانس حفاظت از محیط زیست فهمید که فیلترهای آبی که این مقامات توزیع کرده اند، ممکن است عملکرد مناسبی در حفظ سلامتی ساکنان نداشته باشند.
بعد از ظهر گذشته “راشیدا اسکات” ۳۴ ساله، در حالیکه روی پله خانه‌اش نشسته بود و سیگار در دست داشت، گفت: «درباره این موضوع، من به مقامات دولت هیچ اعتمادی ندارم. آنها فقط همیشه تکذیب کرده‌اند که مشکلی وجود دارد – اما حالا نگاه کنید!»
خانم اسکات سالهاست که به جای نوشیدن آب از شیرهای خانه، بطری آب می‌خرد. او میگوید: «آب شیر، مزه بسیار عجیب و تقریبا شیرینی داشت». وی افزود: «تصور اینکه چنین شهر بزرگی در آمریکا ممکن است به شرایط شهر “فلینت” در میشیگان دچار شود، وحشتناک است.»
“وست وارد” یکی از مناطقی بود که مستقیماً تحت تاثیر آلودگی سرب قرار داشت. نه تنها کارخانه تصفیه آب “پکوانک” که برخی از معضلات مربوط به سرب از آن ناشی می‌شود، بلکه وجود بسیاری از خانه‌های قدیمی‌تر در محله با لوله کشی سرب، خطر آب آلوده را افزایش می‌دهد.
مقامات شهری گفته اند که ساکنان خانه‌های قدیمی باید از آب بطری استفاده کنند.
(رالف رایت ۸۲ ساله) که راننده بازنشسته تاکسی است گفت: «تنها کاری که می‌توانیم بکنیم خرید آب است. منظور من این است که مجبورم مالیات، قبض آب، بیمه و قبض گرمایشی را پرداخت کنم. دیگر استطاعت مالی برای تعویض لوله‌های خانه خود را ندارم.» آقای رایت در یکی از خانه‌های قدیمی چند خانواری زندگی میکند که با تخته‌های چوبی پوسیده، پوشیده شده است. این خانه در ردیف خانه‌های آجری که جدیدترند قرار دارد.
تفاوتهای نمای بیرونی خانه‌ها حاکی از تقلای ناموفق ساکنان برای خلاص شدن از فقر و نابرابری اقتصادی در بحران فعلی آمریکا است.
بحران سرب و مسایل اجتماعی:
کسانیکه در خانه‌های مخروبه زندگی می‌کنند، مادام‌العمر در آنجا ساکن خواهند بود. اکثر آنها استطاعت مالی برای اجاره جای دیگری را ندارند. تعداد کمی از آنها می‌توانند لوله‌کشی خانه را تعویض کرده و یا بطری های کافی آب برای پخت و پز، نظافت و آشامیدن را خریداری کنند. کسانی که در خانه‌های جدیدتر زندگی می‌کنند، اکثرا نسل جوانتری هستند که درآمد ثابت دارند. شاید این افراد نیازی به تهیه آب بطری نداشته باشند زیرا از دستگاه های تصفیه آب خانگی برای حذف سرب آب خانه‌هایشان استفاده می‌کنند، اما به هرحال توانایی خرید آن را دارند.
چاره‌اندیشی برای کاستن از این تفاوتها یک دغدغه بزرگ است؛ و به نظر میرسد همه ساکنان در مورد معضل بومی محله، ابراز نگرانی می‌کنند: مواد مخدر و جرم. مدتهاست که این شهر بالاترین میزان جنایات خشونت آمیز را در کشور آمریکا داشته است. شورای امنیت نوارک در سال ۲۰۱۶ گزارش داد که اکثر این جنایتها، از جمله خشونت اسلحه و سرقتهای خیابانی، تنها به قسمتهایی از شهر، از جمله بخش جنوبی، محدود است.
در این شهر، بسیاری از والدین با جدیت کار می‌کنند تا فرزندان خود را از خشونتهایی که در خیابانهای محله و راهروهای دبیرستان ها وجود دارد محافظت کنند، زیرا آنها نگران هستند آینده فرزندانشان تباه شود.
حالا آنها نگران هستند که شاید آب آلوده به سرب در زندگی فرزندان آنها تاثیر بگذارد و آنها را گرفتار چرخه فقر کند.
(دومنیک برفت) ۲۶ ساله که در انتهای خیابان زندگی میکند و پسری پنج ساله دارد، میگوید: «هر مشکلی که تصورش را بکنید، در این شهر روی می‌دهد: تیراندازی، همه چیز»
بدون دیدگاه