سرمایه گذاری روی آب شیرین

رشد جمعیت، تغییرات اقلیمی و آلودگی، باعث کمبود منابع آب شیرین جهان می‌شوند. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد پیش بینی کرده است که تا سال ۲۰۳۰، احتمالا نیمی از جمعیت جهان با بحران شدید آب روبرو خواهند شد. با توجه به کمبود آب شیرین، میتوان آن را به سرمایه گذاری خوبی تبدیل کرد.

با توجه به کمبود آب شیرین، میتوان آن را به سرمایه گذاری خوبی تبدیل کرد.

یقینا برداشت آب آسان است. از آسمان می‌بارد، و اگرچه مایع حیات است، اما گاهی اوقات طوری آنرا اسراف می‌کنیم که انگار بی‌ارزش است. چند بار دیده‌اید که از آب‌پاش ها در روز بارانی استفاده کنند؟ با این وجود، احتمال کمبود آب در سالهای آینده میتواند آن را به کالایی با ارزش تبدیل کند و فرصتی را برای سرمایه گذاری ایجاد نماید.

گروه کوچکی از صندوقهای تعاونی سنتی و صندوقهای تجاری در حال حاضر روی آب شیرین سرمایه گذاری می‌کنند، این صندوق ها عمدتا در شرکتهایی که در استخراج، آزمایش و تمیز کردن آب قابل شرب نقش دارند، سرمایه گذاری می‌کنند. در حالی که دولتهای سراسر جهان تلاش می‌کنند کمبودهای مورد انتظار آب را برطرف کنند، این شرکتها همچنان در حال رشد هستند.

آندریاس ام. فراشکی، مدیر سهام صندوق جهانی آب در شرکت سرمایه گذاری آلیانتس گفت: «کمبود آب پدیده ای جهانی است؛ خصوصا در مناطقی مانند شبه قاره هند و خاورمیانه که بالاترین رشد جمعیت را دارند، مشهودتر است.»

کمبود آب شرب و سرمایه گذاری شیرین :

رشد جمعیت ، تغییرات اقلیمی و آلودگی ، باعث کمبود منابع آب شیرین جهان می‌شوند.

برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است که تا سال ۲۰۳۰، احتمالا نیمی از جمعیت جهان با بحران شدید آب روبرو خواهند شد.

سازمان ملل متحد در گزارش سال ۲۰۱۶ گفت، اکنون برای جاری نگه داشتن شیرهای آب، به مخارج سالانه ۲۰۰ میلیارد دلاری نیاز داریم، که از میانگین سابق آن در حدود ۴۰ میلیارد دلار به ۴۵ میلیارد دلار افزایش یافته است.

حتی کشورهای توسعه یافته برای استخراج آب با افزایش هزینه‌ها روبرو هستند، زیرا به جریان انداختن آب در مسافت های طولانی سخت است. آقای فراشکی میگوید: « باران نیویورک به حال کالیفرنیای جنوبی کمکی نمی‌کند. علاوه بر این، بخش اعظم زیرساختهای آب در جهان توسعه یافته، قدیمی است و باید تعویض شوند». بر اساس کارنامه زیرساخت ۲۰۱۹ انجمن مهندسان عمران آمریکا، این امر باعث بروز مشکلاتی در شبکه تامین آب و هدر رفتن دو تریلیون گالن آب شرب می‌شود.

سرمایه گذاری در بخش های مختلف:

آقای فروشکی گفت: ۳۵ شرکت، تحت حمایت صندوق آلیانتس، محصولات یا خدماتی را برای کمک به رفع کمبود آب و برطرف نمودن نقایص زیرساخت ها ارائه می‌دهند. بزرگترین سهامدار صندوق یعنی امور آب آمریکا در ۱۶ ایالت، از جمله نیویورک و نیوجرسی فعالیت میکند. سهامدار برتر دیگر، Xylem (زایلم) است که بسیاری از فناوریهای مربوط به آب، مثل پمپ ها و کنتورهای هوشمند را ارائه می‌دهد.

ویژگی متناقض این بخش این است که، اگرچه آب، یک کالا محسوب می‌شود، اما نمی‌تواند عینا به شکل کالاهای دیگر خریداری شود. آقای فراشکی میگوید: «آب کالایی مانند نفت نیست که قابل تجارت باشد.» استرالیا بازار آبی به نام واترفایند دارد. اما در ایالات متحده برای شرط بندی روی قیمت آب، باید زمین هایی که دارای حقوق آب مربوطه هستند را خریداری کرد. به عنوان مثال، موقوفات دانشگاه هاروارد، تاکستان های کالیفرنیا را خریداری کرده و از این رو کنترل حقوق آب تاکستان ها را به دست آورده است.

صندوق آلیانتس که در سال ۲۰۰۸ ایجاد شده، در مقایسه با همتای خود، مورنینگ استار که ۵.۳۷ درصد میانگین بازگشت سرمایه داشت، میانگین سالانه ۹.۸۳ درصد سرمایه را در طول ده سال تا ماه ژوئن بازگرداند. مدیریت فعال این صندوق در این موقعیت خارق‌العاده است. بخش عمده ای از صندوق های تعاونی آب و صندوق های قابل معامله در بورس که سرمایه گذاری خرده فروشی به آن دسترسی دارد، شاخصه هایی را دنبال می‌کنند و به طور جدی اداره نمی‌شوند.

صندوق جهانی آب :

صندوق جهانی آب کالورت را در نظر بگیرید. جید اس هوانگ، معاون و مدیر سهام نظارتی، اجتماعی و محیط زیستی کالورت گفت: این صندوق بر اساس شاخصی ساخته شده است که حامی صندوق یعنی مدیریت و تحقیقات کالورت را ایجاد کرده تا علاوه بر شرکتهایی که در تأمین آب آشامیدنی کمک می‌کنند، کاربران موفقی که روش های مثال زدنی دارند را هم دربرگیرد. در حالیکه این صندوق صاحب کارخانه امور آب آمریکا و زایلم است، تولید نیمه هادی تایوان را نیز به ۱۱۱ سهم خود افزوده است.

خانم هوانگ گفت: «تایوان منطقه ای کم آب است، بنابراین نیمه هادی تایوان، شیوه ای ابتکاری را ایجاد کرده است. آنها سه بار آب خود را بازیابی، پالایش و از آن استفاده مجدد می‌کنند.» ماشین آلات نیمه هادی مقادیر زیادی آب را در خود ذخیره می‌کنند. اگرچه میزان بارندگی در تایوان زیاد است، اما توانایی کمی در ذخیره آن دارد. خانم هوانگ گفت که کالورت، مدیریت هوشمند آب را بعنوان مدیریت احتمالی ریسک، برای تراشه سازانی مانند نیمه هادی تایوان در نظر میگیرد. «این روش  آنها را در موقعیت رقابتی قرار می‌دهد و آنها پیشتاز فضای نیمه هادی در بازار هستند.»

شرکت های موجود در شاخص کالورت به چهار زیر گروه تقسیم می‌شوند: تسهیلات، تجهیزات زیرساختی، ارائه دهندگان فناوری و کاربران کارآمد مانند نیمه هادی تایوان. خانم هوانگ گفت هر گروه یک چهارم دارایی صندوق را تشکیل می‌دهند. این صندوق به طور میانگین سالانه ۸.۵۶ درصد در طی ۱۰ سالی که در ژوئن به پایان رسید بازگشت سرمایه داشته است.

برای بخش آب صندوق قابل معامله در بورس، اینوسکو Invesco با سه پیشنهاد، بازیکن محوری است. از این بین، دو صندوق، حول شاخص های «َنزدَک به انگلیسی: NASDAQ» ( یک بازار بورس سهام در آمریکا است) ایجاد شده‌اند. سهام های اول در ایالات متحده متمرکز شده است، در حالی که سهام های بعدی در سراسر دنیا گسترش یافته است، گرچه شرکتهای ذکر شده در ایالات متحده، تقریبا نیمی از داراییهای آن را تشکیل می‌دهند. صندوق اولی به طور متوسط ​​سالانه ۹.۸۹ درصد در طی دهه ای که در ژوئن به پایان رسید بازگشت سرمایه داشت، در حالی که این مقدار برای صندوق بعدی، ۸.۱ درصد است.

شاخص آب جهانی :

وقتی سال گذشته اینوسکو Invesco خط صندوق قابل معامله گوگنهام را خریداری کرد، سومین پیشنهاد خود را با نام صندوق شاخص آب جهانی S&P  را به دست آورد. جیسون بلوم مدیر ارشد استراتژی صندوق گلوبال مارکو در اینوسکو گفت: این صندوق نیز همانند منابع آب، عمدتا در ایالات متحده سرمایه گذاری میکند، اما این دو شبیه به هم نیستند. منابع آب «توجه بیشتری به شرکتهایی دارند که فناوری را در زمینه تامین آب شیرین توسعه می‌دهند»، در حالیکه صندوق شاخص S&P بیشتر به تسهیلات متمایل است که تقریبا نیمی از داراییهای آن را تشکیل می‌دهند.

صندوق شاخص آب جهانی S&P به طور میانگین سالانه ۱۱.۰۵ درصد سرمایه را برای دهه منتهی به ژوئن بازگرداند. دو صندوق دیگر که در ارتباط با آب هستند، صندوقهای “فرست تراست واتر- First Trust Water E.T.F” و “تورتویس گلوبال واتر- Tortoise Global Water E.S.G. Fund” می‌باشند.

یکی از روش های سرمایه گذاری در رابطه با آب که ممکن است در برخی از بخش ها با بقیه متفاوت باشد، مواجه شدن با ریسک سیاسی و قانونی در روند سرمایه گذاری است. در دنیای توسعه یافته، تامین آب غالباً مستلزم قانون است و در ایالات متحده، فرماندار ها هم مشتری مهم و هم رقبای بالقوه محسوب می‌شوند.

آقای بلوم گفت، به همین دلیل ایجاد صندوق های مختلف به ویژه انواع صندوق های محلی، اهمیت دارد.

“متیو سی شِلدون – Matthew C. Sheldon”، مدیر ارشد مالی استراتژی آب در شرکت سرمایه گذاری جهانی KBI  بوستون، گفت: سرمایه گذاران در بخش های مختلفی روی آب سرمایه گذاری می‌کنند. بعضی ها به دنبال اهمیت بخشیدن به آب بیش از سایر منابع طبیعی خود هستند. برخی دیگر روی زیرساخت ها سرمایه گذاری می‌کنند. برخی علاقه زیادی به سرمایه گذاری های زیست محیطی ، اجتماعی و دولتی دارند. برخی فقط می‌خواهند متفاوت باشند.

بررسیهای داخلی انجام شده در KBI نشان داد که افزودن صندوق قابل معامله آب به سهام، هم باعث افزایش بازده کلی شده و هم ریسک سرمایه گذاری را کاهش می‌دهد.

سرمایه گذاری خصوصی:

مونیکا جِی فریمن Monika J. Freyman، مدیر مشارکت سرمایه گذاری آب، شرکت غیر انتفاعی «سِرس – Ceres» در بوستون ، گفت: اما شرط بندی های آب برای برخی از سرمایه گذاری ها ، معضلات اخلاقی ایجاد می‌کنند. وی گفت: «آب برای زندگی لازم است. بنابراین اگر تعرفه های خود را بالا ببرید، درگیر مسائل عدالت اجتماعی خواهید شد. آیا شما حاضرید آب خانواده ای فقیر را قطع کنید؟ »

جولی کی گورت Julie K. Gorte ، معاون ارشد سرمایه گذاری پایدار در مدیریت دارایی «ایمپکس – Impax » گفت: برخی از شرکتها از سرمایه گذاری در حوزه آب گریزانند زیرا «بسیاری از مردم خدمات سرمایه گذاری عمومی آب را به عنوان خصوصی سازی آب تلقی می‌کنند. از این نظر، آب باید در اختیار عموم قرار گیرد و اطمینان حاصل شود که همه افراد به آن دسترسی دارند. خانم گورت گفت، در واقع، شهرداری ها اغلب با آب و برق قرارداد دارند و ارائه خدمات خود را قانونمند می‌کنند.

رابرت گلنون Robert Glennon ، کارشناس حقوق آب در کالج حقوق راجرز دانشگاه آریزونا، گفت که شاید عدم اعتماد به بخش خصوصی، ناشی از این سوء تفاهم است که: مبالغی که مشتریان پرداخت می‌کنند در کجا استفاده می‌شود و بیشترین بخش آب شیرین به کجا میرود. وی گفت: «آب شاید هدیه ای الهی باشد، اما خداوند لوله ها را به ما نداده است و لوله ها گران هستند.»

پروفسور گلنون Professor Glennon گفت، آب خانگی تنها بخش کمی از مصارف آب را شامل می‌شود. در ایالات متحده مصرف خانگی حدود۷ درصد است. بقیه توسط مزارع و صنایع استفاده می‌شود. وی گفت که مردم آمریکا برای استفاده محتاطانه از آب هیچ محرکی ندارند، زیرا تقریباً همه آنها هزینه کمی برای آب می‌پردازند.

وی گفت: «ذخیره آب ما مانند یک لیوان بزرگ “میلک‌شیک, milkshake ” است و هر اشتباهی مانند یک نی در این لیوان است. مردم فکر می‌کنند نیاز آب آنها را تا ابد می‌توانیم تامین کنیم، اما در حقیقت، ذخایر آب محدود است و روزی به پایان میرسد»

اقتصاددان هایی مانند آدام اسمیت Adam Smith ، مدتهاست که به ” پارادوکس paradox آب و الماس ” می‌اندیشند. به بیان ساده تر، با اینکه آب شیرین برای زندگی ضروری است اما ارزان است، اما الماس که یک شیِ صرفا تزیینی است، گرانبها می‌باشد. البته این تفاوت به خاطر فراوانی آب نسبت به الماس است.

شاید آقای اسمیت امروز هم از قیمت الماس غافلگیر شود، اما امکانات سرمایه گذاری در بخش آب میتواند عوامل موثر در بازار مورد علاقه آقای اسمیت را ارائه کند: یعنی سرمایه گذاری روی عرضه و تقاضا.